Plan Rekolekcji Wielkopostnych. Poświęcenie Potraw.

Plan Rekolekcji Wielkopostnych 25.03.- 04.04.2010

Rastatt
Czwartek 25.03.
17:00 – 18:00 Sakrament Pojednania
18:00 – 19:00 Msza św. z nauką
Piątek 26.03.
17.00 – 18.00 Sakrament Pojednania
18.00 – 19.00 Msza św. z nauką
Sobota 27.03.
15:00 – 18:00 Sakrament Pojednania
18:15 – 19:15 Msza św. z nauką

Pforzheim
Niedziela Palmowa 28.03.
8:45 – 9:45 Msza św. z nauką
Wielki Poniedziałek 29.03.
17:00 – 18:00 Sakrament Pojednania
18:00 – 19:00 Msza św. z nauką
Wielki Wtorek 30.03.
17:00 – 18:00 Sakrament Pojednania
18.00 – 19:00 Msza św. z nauką
Wielka Środa 31.03.
10.00 – 12:00 Sakrament Pojednania
15.00 – 18:00 Sakrament Pojednania
18.00 – 19:00 Msza św. z nauką

Karlsruhe
Niedziela Palmowa 28.03.
12:00 – 13:00 Msza św. z nauką
15:00 – 18:00 Sakrament Pojednania
Wielki Czwartek 01.04.
17:00 – 18:00 Sakrament Pojednania
18:00 – 19:00 Msza św. z nauką
Wielki Piątek 02.04.
17.00 – 18:00 Sakrament Pojednania
18:00 – 19:15 Liturgia z nauką
Wielka Sobota 03.04.
16:00 – 17:00 Sakrament Pojednania
17:00 – 18:30 Liturgia z nauką

Nauki rekolekcyjne będzie głosił 0.Bogusław Barański z Wrocławia.

Poświęcenie potraw – Wielka Sobota – 03.04.2010

Godz. 9:00 Baden-Baden, Dreieichenkapelle, Rheinstr.64
Godz. 10:00 Rastatt, św. Bernarda, Engelstr.6
Godz. 12.00 Pforzheim, św. Franciszka, Franziskusstr.3
Godz. 17:00 Karlsruhe, św. Franciszka, Rechts der Alb 28

Rekolekcje /Ks. Aleksander Radecki/

Wśród stalych praktyk duszpasterskich, mających wielopokoleniową tradycję, znajdujemy rekolekcje. Kojarzymy je przede wszystkim z okresem przygotowania do Świąt Wielkiej Nocy, chociaż organizowane są te ćwiczenia duchowe na przestrzeni całego roku, w najróżniejszych formach.

Obserwacja życia religijnego w parafiach dowodzi jednak, iż mimo wszelkich usiłowań duszpasterzy, udział wiernych w spotkaniach rekolekcyjnych pozostawia wiele do życzenia – i to zarówno pod względem frekwencji, jak i spodziewanych owoców, płynących ze spotkania ze Słowem Pana.

Czymże są i powinny być rekolekcje – także i te w wymiarze parafialnym? Wyruszyliśmy w kilkunastoosobowej grupie młodzieży na jeden ze szczytów w Górach Wałbrzyskich. Pogoda nie była sprzyjająca: ni to zima, ni to wiosna. Pod butami chlupało śniegowe błoto, a z nieba padał zmarznięty deszcz. Ołowiane chmury nad wiecznie zadymionym Wałbrzychem nie wróżyły nic dobrego.

Jakoś nas to wszystko nie odstraszyło. Po wyjściu z miasta wyjęliśmy różańce i rozpoczęła się medytacja w drodze. Gdy po modlitwie zatrzymaliśmy się na krótki odpoczynek w drodze na szczyt, okazało się że w międzyczasie znaleźliśmy się w zupełnie innym miejscu; naprawdę biały, puszysty śnieg, czarownie poubierane drzewa, rześkie powietrze, a przede wszystkim – cudownie lśniące słońce.

I nagle spojrzeliśmy w dół, by ocenić przebytą drogę. Widok był przygnębiający; ponure, brzydkie miasto, leżące jakby w niecce śmierci, osnutej dymami…Przerażające! Czy my musimy tam wracać? – zapytał ktoś z młodych. Tak, musimy – odpowiedziałem – tam są nasze domy, nasi bliscy, nasze kościoły i szkoły… Ale musimy wrócić zupełnie inni! Zanieśmy tam, na dół, świadomość, że jest biały, czysty śnieg, urzekające zimowymi szatami drzewa, rześkie powietrze i słońce – chociaż z naszej codziennej perspektywy tego wszystkiego nie widać.

Czymże więc są rekolekcje? Z pewnością okazją do wejścia na Górę przemienienia, na Tabor, gdzie Jezus objawia nam swoją chwałę i moc. On wie przecież, że naszej ziemskiej pielgrzymce towarzyszy krzyż, cierpienie – nierzadko bunt i zwątpienie – i dlatego chce pokazać nam światło na czas trudnych dni, które przyjdą…..

Łaską rekolekcji staje się ta błogosławiona perspektywa, która pozwala nam na właściwą ocenę spraw i rzeczy, którymi żyjemy na co dzień i szansa zobaczenia całej rzeczywistości we właściwym, nadprzyrodzonym świetle. To właśnie w takiej atmosferze wyciszenia, uwolnienia od trosk doczesnych, wsłuchany w Słowo Boże i głos własnego sumienia, mam odwagę stawiać sobie te najważniejsze i najtrudniejsze pytania: o sens życia, jego kształt, o swoje cierpienie i śmierć; mogę w ciszy i pokoju serca odczytywać swoje powołanie, którym obdarza mnie Bóg.

„Udane rekolekcje” są zatem wynikiem współpracy człowieka z otrzymywaną łaską wymagającą osobistego wysiłku i zaangażowania. Może stąd właśnie rodzą się wszelkie opory przed udziałem w rekolekcjach w taki poważny sposób, że Pan Bóg potrafi człowieka „wziąć za słowo”?

Chociaż podczas rekolekcji zazwyczaj musimy normalnie pracować, uczyć się, wykonywać codzienne zajęcia – to jednak ten wybrany dla nas przez duszpasterzy czas musi być jakoś wyjątkowy. Słuchanie Słowa Bożego domaga się bowiem stworzenia tego szczególnego klimatu, w którym będzie ono mogło dojrzewać; zadbać warto o ciszę w domu, postarać się o odpowiednią lekturę i stworzyć sobie warunki do serdecznej, dłuższej modlitwy. Nieodzownym warunkiem jest dobrze przeżyty Sakrament Pojednania. Ta rekolekcyjna Spowiedź św. ma być nie tylko rozliczeniem grzechów i zaniedbań, ale też podjęciem konkretnego planu działania na przyszłość.